تاثیر کودهای نیتروژن، نیتراژین، و ورمی کمپوست بر عملکرد کمی و کیفی توت فرنگی تحت شرایط گل خانه ای

کودهای زیستی می توانند در کشاورزی پایدار به عنوان جایگزینی مهم برای کودهای شیمیایی مطرح باشند. استفاده از کودهای زیستی به جای کودهای شیمیایی ضمن کاهش مصرف و هزینه های تولید ناشی از مصرف کودهای شیمیایی، باعث کاهش آلودگی محیط زیست می گردد. یک آزمایش گل خانه ای برای بررسی تاثیرکودهای زیستی ورمی کمپوست و نیتراژین و کود شیمیایی نیتروژن بر عملکرد کمی و کیفی توت فرنگی در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار اجرا شد. تیمارها شامل 4 سطح 0، 50، 75، و 100 کیلوگرم در هکتار نیتروژن، ورمی کمپوست در سه سطح (0،5 /0، و یک درصد وزنی) و کود زیستی نیتراژین با دو سطح (تلقیح و عدم تلقیح)، بود. برهمکنش نیتروژن و ورمی کمپوست به طور معنی داری شاخص سبزینگی برگ، عملکرد کل میوه، تعداد گل آذین، نسبت طول به قطر میوه و جذب کل تمامی عناصر غذایی میوه و اندام هوایی به جز فسفر، پتاسیم و آهن اندام هوایی را افزایش داد. برهمکنش نیتروژن و نیتراژین سبب افزایش معنی دار تعداد فندقه، عملکرد کل میوه و جذب کل فسفر، پتاسیم و روی میوه و روی و منگنز اندام هوایی توت فرنگی شد. برهمکنش ورمی کمپوست و نیتراژین باعث افزایشمعنی دار عملکرد کل میوه و جذب کل فسفر، پتاسیم، آهن، منگنز میوه و فسفر و آهن اندام هوایی شد.